De TV-serie is de versie van De Bartons die voor de meeste mensen geldt als de bekendste. Dus, wat is het verhaal achter die serie nu precies? Op deze pagina duiken we diep in de oorsprong van de serie, hoe de (Australische) pers over de serie schreef in het jaar voor de uitzending daar en de uiteindelijke, naar mijn mening, nogal vreemde manier waarop ABC de uitzending van de serie aanvloog. We kijken ook naar hoe de acteurs zijn gecast en duiken in de personages die ze speelden.
Veel plezier!
PS: er is zo ontzettend veel te vertellen over de TV-serie, dat dit slechts de eerste van twaalf pagina's is die er over gaan. Alle twaalf pagina's hebben een handige kleine paginagids onderaan de pagina. Als je liever een pagina over het boek, de film of over iets ander op bartonsontheweb.nl bekijkt, gebruik dan het menu bovenaan de pagina.
Heb je vragen, of een opmerking, plaats dan een comment of stuur me een bericht.
Heb je vragen, of een opmerking, plaats dan een comment of stuur me een bericht.
De familie Barton woont in de nieuwe buitenwijk Banksiawood met hun vier kinderen; Anthony van 16, Paul van 14, Elly van 11 en Douglas, 7 jaar. Elly is een meisje dat weet wat ze wil en met een zelfstandige instelling. Ze is erg nieuwsgierig en steekt haar neus graag in andermans zaken. Jongens vindt ze maar vervelend en als haar broers echt onuitstaanbaar worden, vlucht ze haar boom in de achtertuin in. Elly's beste vriendin is Anita. Hoewel ze veel gemeen hebben, heeft de moeder van Anita nog de droom dat Anita ooit een echte dame zal worden. Mevrouw Barton heeft die hoop voor Elly al lang opgegeven. Naast de Bartons woont meneer Jensen, samen met zijn lelijke hond Max. Aan de verkeerde kant van de straat wonen Skinner Davies en zijn eenzame zus Susan. In het oude huis om de hoek wonen de Snollers. Het is het soort wijk dat je bijna overal kunt tegenkomen.
Officiële beschrijving van de serie uit de ABC Publicity Kit (vertaald naar het Nederlands)
Jocelyn Moorhouse bij de premiere van The Dressmaker, op het Toronto Film Festival in 2015.
Photo by GaboT. Used under Creative Commons license, CC BY-SA 2.0
Jocelyn Moorhouse bij de premiere van The Dressmaker, op het Toronto Film Festival in 2015.
Photo by GaboT. Used under Creative Commons license, CC BY-SA 2.0
Vier jaar in de maak
Jocelyn Moorhouse begon met werken aan de Bartons kort nadat ze afstudeerde aan de Australian Television, Film and Radio School in Sydney in 1984.05
Ze vroeg een subsidie aan van de Australian Film Commission in 1985 en met dat geld, een hoop eigen geld en heel veel en hard werken, maakte ze de korte film The Siege of Bartons' Bathroom, gebaseerd op een script dat ze schreef in één weekend.13 De film introduceerde de Barton familie aan de wereld, met Rebekah Elmaloglou als Elly Barton, Brendan Cowell als Dominic Barton and Max Phipps als Mr Jensen. Frankie J. Holden speelde de vader van Elly; iets dat hij later ook in de TV-serie zou doen en hij is daarmee de enige acteur die zowel in de film als in de serie speelt.
De film werd in 1986 uitgebracht, en de Australian Broadcasting Corporation (ABC) was destijds op zoek naar nieuw materiaal voor kinderseries. Jocelyn stuurde een kopie van haar film in en die belande uiteindelijk op het bureau van Noel Price, destijds een producer bij de ABC, en bij Jenifer Hooks, zijn co-producer bij Revcom.04 05 13
Jocelyn werd op de aftiteling vermeld als bedenker van de serie en schreef vijf van de twaalf afleveringen, waaronder de eerste en de laatste aflevering. Die eerste aflevering was in feite een remake van haar korte film van dezelfde naam, maar nu natuurlijk met de nieuwe cast.12
Hoewel Jocelyn haar man, PJ Hogan, vroeg om de rest van de afleveringen te schrijven, liep dat op niets uit: hij had andere verplichtingen.13 PJ schreef uiteindelijk twee afleveringen (Half-time en Suspected), en het stel vroeg Noel Robinson, Greg Millin en Shane Brennan om de resterende vijf afleveringen te schrijven. Jocelyn hield de eindcontrole over alle scripts, iets dat ze zelf "script producer" noemt.12 13
Type casted
Frankie J. Holden is de enige acteur uit de Bartons-film die zijn rol herhaalde in de TV-serie. Blijkbaar is hij echt de perfecte Robert Barton!
Frankie J. Holden is de enige acteur uit de Bartons-film die zijn rol herhaalde in de TV-serie. Blijkbaar is hij echt de perfecte Robert Barton!
Type casted
Frankie J. Holden is de enige acteur uit de Bartons-film die zijn rol herhaalde in de TV-serie. Blijkbaar is hij echt de perfecte Robert Barton!
Frankie J. Holden is de enige acteur uit de Bartons-film die zijn rol herhaalde in de TV-serie. Blijkbaar is hij echt de perfecte Robert Barton!
In mijn interview met haar, vertelde Jocelyn dat de verhaallijnen die zij en PJ Hogan schreven voor de serie, zijn gebaseerd op ervaringen uit hun eigen jeugd. Als je Jocelyn's memoirs, Unconditional Love, leest, dan herken je inderdaad overeenkomsten tussen Jocelyn's jeugd en die van Elly Barton. Ik raad overigens iedereen aan om dat boek te lezen, niet alleen als je toevallig een Bartonsfan bent; het is een prachtig boek.12 13
One young boy stood out in the auditions—a hilarious fourteen-year-old whose name was Matt Day. When he was older, we cast him in PJ’s film Muriel’s Wedding. That one did get a theatrical release.
Jocelyn Moorhouse, Unconditional Love (p. 105)
One young boy stood out in the auditions—a hilarious fourteen-year-old whose name was Matt Day. When he was older, we cast him in PJ’s film Muriel’s Wedding. That one did get a theatrical release.
Jocelyn Moorhouse, Unconditional Love (p. 105)
Voorbeelden van inspiratie uit haar eigen jeugd zijn het vernoemen van Elly's broers naar oude huisgenoten van Jocelyn en PJ (en PJ zelf), en Elly's neiging om overal een club voor te starten. Anita, Elly's beste vriendin, is vernoemd en lijkt qua uiterlijk op Jocelyn's eigen beste jeugdvriendin. PJ Hogan baseerde de plots van zijn twee afleveringen op gebeurtenissen uit zijn jeugd.12 13
Het filmen zou in maart 1987 beginnen en de serie zou ongeveer een jaar later op TV worden uitgezonden. Er was echter een probleem: Hooks en haar team hadden grote moeite om het juiste meisje te vinden voor de hoofdrol; Elly Barton.17
Het personageprofiel voor Elly zegt dit over de eisen omtrent het uiterlijk van de actrice die de rol gaat spelen: "Donker haar, ondeugende ogen, gemene glimlach. Niet groot." […] "[de actrice] hoeft niet zo knap te zijn als Rebeccah Elmalouglou*, maar ze moet er wel opvallend uitzien.".15
*Rebekah Elmaloglou speelde de rol van Elly in de korte film. Haar naam is verkeerd gespeld in het personageprofiel.
*Rebekah Elmaloglou speelde de rol van Elly in de korte film. Haar naam is verkeerd gespeld in het personageprofiel.
Naast dat de actrice eruit moest zien zoals de producers in gedachte hadden, moest ze zich ook staande kunnen houden tussen drie jongens alsof ze ermee opgegroeid was. En, aangezien het de hoofdrol betrof, moest het wel een erg goede actrice zijn. Het team besloot geen gebruik te maken van de gebruikelijke manier van casten, via castingbureaus met boeken vol met kindacteurs om uit te kiezen, maar nieuw talent te vinden via een meer natuurlijke weg.01 03 Deze strategie werd ook toegepast op het casten van de andere kinderrollen.
Jenny benaderde een aantal scholen in de buurt van Melbourne via een brief gericht aan de theaterdocenten. Daarin vroeg ze of er groep 7/8 kinderen met acteerervaring waren die interesse hadden om auditie te doen. De reacties, aldus anekdotes uit interviews in de pers, zorgde er bijna voor dat de telefooncentrale van de ABC ontplofte.03 11 17
Er kwamen grote hoeveelheden meisjes op de audities af, waaronder ook Rosemary Smith uit Hawthorn, Victoria. Zij kwam auditeren voor de rol van Elly. Maar de producers zagen in haar juist de perfecte Anita McPherson, Elly's beste vriendin, dus kreeg ze die rol aangeboden.03 18 Rosemary's jongere zusje Pippa Smith kwam mee met de auditie en werd gecast als Yvonne McPherson, het kleine zusje van Anita.
Maar hoewel het een opluchting was dat ze eindelijk hun Anita hadden gevonden, was er nog steeds geen Elly. De combinatie van een kloppend uiterlijk en de juiste acteertalenten bleek erg zeldzaam. Dit begon een probleem te worden; het schema was krap en de tijd begon te dringen.
My wardrobe was awful though – those Peter Pan lace collars and chunky woollen cardigans! I hated the clothes and that cowlick haircut. I didn’t know much about fashion in 1987, but I knew they were hideous.
Rosemary Smith, in my interview with her for this site.
My wardrobe was awful though – those Peter Pan lace collars and chunky woollen cardigans! I hated the clothes and that cowlick haircut. I didn’t know much about fashion in 1987, but I knew they were hideous.
Rosemary Smith, in my interview with her for this site.
Met nog slechts een paar weken te gaan voordat de eerste scene op band moest staan, kwam één van Jenny's brieven aan bij Cameron Mattox, theaterdocent aan Eltham College in Research, groot-Melbourne. En de elfjarige Olivia Harkin zat heel toevallig daar op school.
Ze speelde hoofdzakelijk in toneelvoorstellingen, maar Olivia was niet geheel onbekend met acteren op TV. Net een jaar eerder produceerde haar school een aflevering voor Kaboodle, genaamd Snow White and the Dreadful Dwarves, die werd geschreven en geregisseerd door de voormalige theaterdocent van de school, Jan Sardi.
Olivia speelde daarin de hoofdrol; een punk versie van Sneeuwwitje, voorzien van getatoeëerde hartjes in het gezicht (stiekem gewoon spuitverf) en leidster van een motorbende die zich de Dreadful Dwarves noemt. De rest van de cast bestond uit andere kinderen van Eltham College en Kym Cyngell (in Australië bekend van TV als hoofdrolspeler in de komedieserie Col'n Carpenter) als de Magische Spiegel.08
Olivia's auditie was op 23 maart 1987. Volgens het oorspronkelijke opnameschema was dat slechts twee weken voordat de opnames van start zouden gaan.16 Jenny zou later in een interview zeggen dat ze wel "40 miljoen kinderen" had getest voor ze de auditie van Olivia zag. "Toen we haar zagen auditeren wisten we het. We hadden onze Elly gevonden." 01
Broers, ouders, buren en vrienden
De negenjarige Ben Toovey ging op auditie voor de rol van de zevenjarige Douglas Barton. Jenny zag hem echter al in de foyer zitten en benaderde hem, en hij werd gecast nog voor het zijn beurt was om te auditeren.
Elly is a bit like me - a bit of a
tomboy - although I don't
have any brothers as she
does.
Olivia Harkin (1988, Parents & Children, April/May issue p.28)
Elly is a bit like me - a bit of a
tomboy - although I don't
have any brothers as she
does.
Olivia Harkin (1988, Parents & Children, April/May issue p.28)
Het filmen van de serie duurde zo lang dat de kinderen een groot deel van hun schooljaar zouden missen. Om te voorkomen dat de leerachterstand te groot werd, huurde de productie Rachel Evans in om de kinderen tussen de opnames les te geven. Ze was echter niet alleen de lerares van de kinderen, maar ook hun mentor en plaatsvervangende moeder.
De volwassenen in de serie worden allen gespeeld door professionele acteurs. Zoals eerder vermeld is Frankie J. Holden de enige acteur die zijn rol uit de film ook in de serie vertolkte. Jennifer Jarman-Walker speelde "mum" Clare Barton.
Robert Essex, vooral bekend van zijn rollen als schurk of ruwe detective in andere TV-series, zorgde ervoor dat kinderen wereldwijd woedend werden op Mr Jensen. Tenslotte staan ook Alan Lovett en Maureen Edwards op lijst met de vaste volwassen acteurs. Zij speelden de Snollers; twee nieuwe personages voor de TV-serie die niet in de film en het boek voorkomen. Overigens moesten beiden acteurs een Brits accent opzetten voor hun rol.
Opbouw van de hype en verwachtingen
C/o The Bartons werd geproduceerd in een tijd waarin de ABC juist aan het bezuinigen was op kinderproducties uit eigen huis. Er werden zelfs goedbekeken producties afgestoten richting andere zenders om geld te besparen. Dit in tegenstelling tot voorgaande jaren, waarin de zender juist erg veel geld in het (laten) produceren van kinderprogramma's stopte. Het aantal producties liep hierdoor al sinds 1986 af.
In 1987 was C/o The Bartons dan ook het enige kinderprogramma in productie bij ABC. En de planning voor 1988 en 1989 zagen er ook niet heel goed gevuld uit. Dit viel ook de pers op, en dit betekende dat C/o The Bartons alleen al hierom vol in de schijnwerpers stond.02
Uitwisselingsstudent
Toen Olivia in 1992 als uitwisselingsstudent een tijdje in Denemarken woonde, werd haar verteld dat Bartons nog steeds op TV was in Europa. Dat vond ze moeilijk te geloven, maar inmiddels weet ze dat die stelling helemaal juist was.
Toen Olivia in 1992 als uitwisselingsstudent een tijdje in Denemarken woonde, werd haar verteld dat Bartons nog steeds op TV was in Europa. Dat vond ze moeilijk te geloven, maar inmiddels weet ze dat die stelling helemaal juist was.
Uitwisselingsstudent
Toen Olivia in 1992 als uitwisselingsstudent een tijdje in Denemarken woonde, werd haar verteld dat Bartons nog steeds op TV was in Europa. Dat vond ze moeilijk te geloven, maar inmiddels weet ze dat die stelling helemaal juist was.
Toen Olivia in 1992 als uitwisselingsstudent een tijdje in Denemarken woonde, werd haar verteld dat Bartons nog steeds op TV was in Europa. Dat vond ze moeilijk te geloven, maar inmiddels weet ze dat die stelling helemaal juist was.
Een ander onderwerp waar de pers zich in 1987 druk om maakte, was de inzet en beloning van kindacteurs. Het feit dat kinderen aanzienlijk minder betaald kregen voor dezelfde hoeveelheid werk dan volwassenen, veroorzaakte verontwaardiging. Omdat Bartons hoofdzakelijk draaide op kindacteurs, werd de serie als voorbeeld aangehaald in de discussie.11
Maar gelukkig viel de serie ook om andere, fijnere redenen op bij de pers. Er ging veel aandacht uit naar de setting van de serie: het bekijken van het dagelijkse leven van kinderen, zonder fantasie en actie-elementen was een heel nieuw idee.
Meerdere publicaties merkten op dat de serie opviel tussen andere jeugdseries uit de tijd.01 06 Nieuwkomer Jocelyn Moorhouse werd geprezen om haar verhaalkunsten en ook de acteerprestaties van de (onervaren en onbekende) kindacteurs kregen veel lof.07 Gelukkig zijn de artikelen die deze aspecten uitlichten veruit in de meerderheid ten opzichte van de artikelen over de toekomst van kinderseries en de behandeling van kindacteurs in het algemeen.
Al met al kon Australië dus al een jaar voordat de serie op de buis verscheen er regelmatig over lezen. Terugkijkend hierop, staat alle aandacht die de serie kreeg in de aanloop van de uitzendingen in contrast tot de wijze waarop ABC uiteindelijk met de serie omging. Als je alle hype en artikelen op een rijtje zet, zou je denken dat ABC de uitzendingen wat meer prominent zou lanceren en de serie in ieder geval een aantal keren zou herhalen. Maar zoals je hieronder kunt lezen, liep dat allemaal anders.
Op de buis, van de buis en buitenlands succes
In Australië ging de serie op 29 februari 1988 in premiere als onderdeel van ABC's kinder- en jeugdblok The Afternoon Show. De serie werd daarin bij wijze van experiment horizontaal geprogrammeerd; iedere werkdag een aflevering (behalve op vrijdag) waardoor de hele serie in drie weken was afgerond en weer van de buis was verdwenen.01
ABC heeft de serie daarna nooit herhaald en ook geen aanvullende afleveringen besteld. We kunnen alleen maar raden waarom dat is, maar de houding van ABC rond kinderprogrammering in 1988 had daar mogelijk iets mee te maken.
Herhalingsrecord
Zonder twijfel is Duitsland het land dat het meeste gek is op de Bartons. Ten minste, als het aantal keer dat de serie in een land herhaald is daar een goed ijkpunt voor is. Niet minder dan zeven keer is de serie herhaald, en dan tel ik niet eens de keren mee dat afleveringen de volgende dag herhaald werden. Zes van die herhalingen gebeurde op nationale zenders, zowel publieke omroepen als commerciële.
Zonder twijfel is Duitsland het land dat het meeste gek is op de Bartons. Ten minste, als het aantal keer dat de serie in een land herhaald is daar een goed ijkpunt voor is. Niet minder dan zeven keer is de serie herhaald, en dan tel ik niet eens de keren mee dat afleveringen de volgende dag herhaald werden. Zes van die herhalingen gebeurde op nationale zenders, zowel publieke omroepen als commerciële.
Herhalingsrecord
Zonder twijfel is Duitsland het land dat het meeste gek is op de Bartons. Ten minste, als het aantal keer dat de serie in een land herhaald is daar een goed ijkpunt voor is. Niet minder dan zeven keer is de serie herhaald, en dan tel ik niet eens de keren mee dat afleveringen de volgende dag herhaald werden. Zes van die herhalingen gebeurde op nationale zenders, zowel publieke omroepen als commerciële.
Zonder twijfel is Duitsland het land dat het meeste gek is op de Bartons. Ten minste, als het aantal keer dat de serie in een land herhaald is daar een goed ijkpunt voor is. Niet minder dan zeven keer is de serie herhaald, en dan tel ik niet eens de keren mee dat afleveringen de volgende dag herhaald werden. Zes van die herhalingen gebeurde op nationale zenders, zowel publieke omroepen als commerciële.
De beslissingen die ABC maakte, hebben ervoor gezorgd dat de serie tegenwoordig relatief onbekend is in Australië. Maar de twaalf afleveringen hebben wel succes geoogst in Europa, waar de serie veel indruk heeft gemaakt en werd herhaald tot in de vroege jaren 2000. De serie is hier bekend en geliefd bij velen, tot de dag van vandaag. Dit zie je ook terug in de verhouding waar bezoekers van Bartons on the Web vandaan komen. Gemiddeld komt slechts 7% van de bezoekers uit Australië; de rest uit Europa.
De serie is, buiten Australië, uitgezonden in het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Zwitserland, Oostenrijk, Spanje, Samoa en Canada. Zie de Uitzendgeschiedenis-pagina voor meer details.
ik heb ook aanwijzingen dat de serie is uitgezonden in België en Israël, maar tot nu toe heb ik daar geen harde bewijzen voor. Als je me daarbij kunt helpen, of kunt aangeven in welke landen de serie nog meer is uitgezonden (aantoonbaar), laat het me dan weten.
Legaal gezien juist
In Beautiful Beetroot, nadat de meiden de sigaretten vinden, noemt Elly op welke Guide Laws (scoutwetten) er door Vivienne zijn overtreden ("1, 2, 4, 5 ("Definitely 5, that poor frog", voegt Anita nog toe), and most likely No. 8 as well").
Uiteraard heb ik dat gecheckt en Elly heeft gelijk: volgens de Australian Guide Laws die golden in 1987, heeft Vivienne precies die wetten overtreden.
In Beautiful Beetroot, nadat de meiden de sigaretten vinden, noemt Elly op welke Guide Laws (scoutwetten) er door Vivienne zijn overtreden ("1, 2, 4, 5 ("Definitely 5, that poor frog", voegt Anita nog toe), and most likely No. 8 as well").
Uiteraard heb ik dat gecheckt en Elly heeft gelijk: volgens de Australian Guide Laws die golden in 1987, heeft Vivienne precies die wetten overtreden.
De serie in detail
Je vindt een overzicht van alle afleveringen in het Afleveringsoverzicht, maar laten we beginnen met een gedetailleerde blik op de serie als geheel en de personages.
We gaan wat dieper dan de officiële synopsis en personageprofielen, dus pak wat snacks en enjoy.
De serie creëert een achtergrondverhaal voor de Barton-familieleden en introduceert nieuwe personages zoals Skinner, Susan, de Snollers en natuurlijk Anita.
In iedere aflevering komen alledaagse gebeurtenissen langs die een typisch gezin in een buitenwijk zomaar kan meemaken. Er worden geen zware onderwerpen, zoals echtscheidingen en sterfgevallen (uitgezonderd wat kikkers en een vogel) aangeraakt, en alles dat gebeurt staat niet heel ver af van de "avonturen" dat een gemiddeld kind iedere dag beleeft, in hun dagelijkse leven en dagelijkse vriendschappen.
Dus geen bad guys, grote mysteries of onheilspellende gebeurtenissen aan de horizon.
De pers uit die tijd kondigde de serie aan als ABC's Neighbours voor kinderen, hoewel Jenny Hooks het daar niet mee eens was. Ze werd geïnterviewd voor de editie van 21 mei 1987 van Green Guide (The Age) en vertelde verslaggever Pamela Bone dat de Bartons veel verfijnder is dan een soap, met veel minder vechten en ruzie er in.03 06
Maar als er geen bad guys in The Bartons zitten, wat is Mr Jensen dan? Dat vroeg ik aan de bedenker van de serie: Jocelyn Moorhouse. Zij bevestigde mijn vermoeden dat de volwassenen in de serie uitvergroot en overdreven werden neergezet en de kijker ze in feite ziet zoals Elly ze ziet. Je ziet de wereld in Bartons dus door Elly's ogen.
Dus Mr Jensen lijkt gemener en sinisterder dan hij in werkelijkheid is; de Snollers zijn wat mysterieuzer en exotischer (of eigenlijk: wereldvreemder) en vader en moeder lijken alles te doen zonder rekening te houden met de gevoelens en meningen van hun kinderen.
True Blue
Ik begreep als kind helemaal niets van het nummer True Blue, dat door Lee en Douglas wordt gezongen in Bartons on the Beach. Pas toen ik later wat Australische vrienden kreeg, die het me uitlegden, begreep ik waar het nummer over gaat.
Op de Trivia-pagina kun je het origineel beluisteren en bekijken.
Ik begreep als kind helemaal niets van het nummer True Blue, dat door Lee en Douglas wordt gezongen in Bartons on the Beach. Pas toen ik later wat Australische vrienden kreeg, die het me uitlegden, begreep ik waar het nummer over gaat.
Op de Trivia-pagina kun je het origineel beluisteren en bekijken.
Volwassenen neerzetten als vreemd en een beetje gek is iets dat Jocelyn vaker doet; ook in haar film The Dressmaker druipt dit er van af.
Er is geen overkoepelende verhaallijn in de serie, maar sommige thema's komen wel vaker terug. De verhaallijnen van sommige afleveringen vinden hun oorsprong in een gebeurtenis in een eerdere aflevering.
Elly's strijd voor het behoud van haar geliefde boom in de eerste aflevering is een goed voorbeeld daarvan. Die komt terug in de laatste aflevering (waardoor die twee afleveringen in feite een tweeluik of boekensteun vormen voor de tussenliggende afleveringen).
Sommige verhaallijnen starten als een opmerking of of kleine scene in een eerdere aflevering en groeien uit tot een verhaallijn of zijlijn van een aflevering. Bijvoorbeeld: Miss India vertelt Elly dat ze graag eens naar India reist in Mr Snollers Black Bag. Dat groeit uit tot de verhaallijn van een latere aflevering; Position Vacant.
De liefde tussen Vince en Susan begint met een snelle blik in The Bartons League of Bird Lovers en is een groot onderwerp in Half-time. Susan groeit door meerdere gebeurtenissen in afleveringen, vaak op de achtergrond, uit van een eenzaam en verlegen meisje tot een lid van de League, de scouting en dé vriendin van Vince.
Personages
Elly Barton (Olivia Harkin) is elf jaar oud en het middelpunt van de serie. Ze is het enige meisje in een gezin met vier kinderen. Haar ouders zijn autoritair, of zijn dat in Elly's ogen. Ze lijken beslissingen te maken die grote impact hebben op het leven van hun kinderen zonder de kinderen om hun mening te vragen of rekening te houden met hun gevoelens. Haar oudere broers pesten haar (hoewel Paul dat alleen maar doet om indruk te maken bij Anthony); haar jongere broertje is er in haar ogen alleen maar om de baas over te kunnen spelen.
Ze heeft twee beste vrienden: de ene is Anita McPherson, die een paar deuren verderop woont; later meer over haar.
De andere is de enorme boom in de achtertuin, waar Elly regelmatig haar toevlucht in zoekt om te schuilen voor haar familie en het leven in het algemeen. De boom is ook de perfecte plek om de buurt en dan vooral buurman Jensen te bespioneren.
Elly is niet de perfecte dochter, zoals sommige series meisjes lijken af te beelden. Nee, Elly is een heel realistisch personage. Ze heeft haar buien en kan driftig zijn.
En, hoewel ze het nooit zou toegeven, Elly kan ook een pestkop zijn; ze deinst er niet voor terug om anderen te manipuleren om de uitkomst te krijgen die zij voor ogen heeft.
Maar ze kan ook lief en zorgzaam zijn, zich druk maken om het lot van anderen. Vooral als anderen, zoals haar lievelingsbroer Paul, het moeilijk hebben of als mensen aan de andere kant van de wereld honger lijden. Elly is ook nieuwsgierig, bijna bemoeizuchtig; ze wil alles weten over alles en iedereen.
Maar wat Elly ook doet, ze doet dat omdat ze vindt dat dat op dat moment het juiste is om te doen en ze doet het met passie.
Olivia Harkin als Elly Barton, strooit zout in de wonden van haar vriendin Anita, die liefdesverdriet heeft.
Screenshot uit de aflevering Half-time. Gedigitaliseerd door mij onder citaatrecht
Elly plaagt Anita graag over diens interesse in jongens en haar laatste crush. Ze begrijpt niet waarom haar beste vriendin jongens zo interessant vindt. Jongens zijn slechts irritatiefactoren die zo spoedig mogelijk afgewimpeld moeten worden, zodat Elly verder kan gaan met wat ze aan het doen was, en vooral niet te lang besproken moeten worden. Laat staan hun lichamen te bespreken, zoals Anita leuk lijkt te vinden. Nee, Elly denkt dat er iets goed mis is met Anita.
Naar mijn mening is het realisme waarmee Elly wordt neergezet, zowel door de schrijvers als door actrice Olivia Harkin, één van de redenen waarom The Bartons zo boven andere series uit de tijd (en ook veel van de modernere series) uitsteekt.
Paul Barton (Matt Day) is Elly's grotere broer van veertien en het enige personage (naast Elly) dat zijn eigen verhaallijnen heeft in de serie. Hoewel hij vaak Anthony's kant kiest in het plagen van Elly, is hij waarschijnlijk de broer waar Elly de beste band mee heeft. Paul is zachtaardig, vindt het leuk om met Elly's clubjes mee te doen, houdt van lezen en heeft een hekel aan sport.
Paul voelt grote druk om te doen zoals andere jongens van zijn leeftijd doen, vooral als het om sport en meisjes gaat. Hij slaagt in beide aspecten niet, waardoor andere jongens (vooral Anthony) hem er van "verdenken" dat hij homo is. Aangezien de serie zich in in het Australië van de jaren '80 afspeelt, is dit een probleem voor Paul.
De serie laat onomwonden zien welke interne strijd sommige jongens meemaken op die leeftijd; uiterlijk vertoon en machogedrag richting andere jongens worden belangrijker en het loslaten van je eigen persoonlijkheid wordt min of meer verwacht om er bij te horen.
Natuurlijk zijn er jongens die dat zonder blikken of blozen kunnen (en willen) doen, maar er zijn ook kuddes jongens die dat niet kunnen. En hoewel ongebruikelijk voor een TV-serie uit de jaren '80, hoort Paul bij die laatste groep.
Hij geeft ongeveer 20 minuten lang toe aan de peer pressure in de aflevering Suspected, maar hij keert al snel weer terug naar zijn eigen persoonlijkheid. The Bartons liet al in 1987 zien dat je niet perse mee hoeft te doen met het gedrag dat anderen van je verwachten en dat je gewoon jezelf mag zijn. En ook dan vinden echte vrienden je gewoon aardig en val je ook op bij meisjes.
Hij geeft ongeveer 20 minuten lang toe aan de peer pressure in de aflevering Suspected, maar hij keert al snel weer terug naar zijn eigen persoonlijkheid. The Bartons liet al in 1987 zien dat je niet perse mee hoeft te doen met het gedrag dat anderen van je verwachten en dat je gewoon jezelf mag zijn. En ook dan vinden echte vrienden je gewoon aardig en val je ook op bij meisjes.
Anthony Barton (Michael O'Reilly), Elly's oudste broer, is zestien, een sportief type en kiest ervoor om Elly's bestaan te ontkennen óf haar te plagen; er lijkt geen middenweg te bestaan voor Anthony. Hij schaamt zich voor zijn jongere broer Paul's keuzes en alle manieren waarop Paul anders is dan Anthony. Hij heeft hierdoor zelfs een beetje een hekel aan Paul gekregen.
Maar Anthony heeft zo zijn eigen probleem. Aan de oppervlakte is hij een populaire jongen, goed in sport en ligt goed in de groep bij meisjes. Maar stiekem is Anthony moe van de kortstondige, oppervlakkige relaties die hij met meisjes heeft en hij wil graag dezelfde soort diepgaande relatie met een meisje zoals Paul blijkbaar wel voor elkaar kan krijgen.
Anthony's focus op zijn imago zorgt er zelfs voor dat hij ervoor kiest om geen relatie aan te gaan met een meisje in een rolstoel, ondanks dat hij haar erg leuk vindt. Hoewel nooit uitgediept in de serie of het boek, lijkt Anthony stiekem meer op Paul dan hij ooit zou toegeven.
Anthony's focus op zijn imago zorgt er zelfs voor dat hij ervoor kiest om geen relatie aan te gaan met een meisje in een rolstoel, ondanks dat hij haar erg leuk vindt. Hoewel nooit uitgediept in de serie of het boek, lijkt Anthony stiekem meer op Paul dan hij ooit zou toegeven.
Douglas Barton (Ben Toovey) is Elly's enige jongere broer, Zeven jaar oud en heeft nog steeds (en als enige) een eindeloos respect voor zijn ouders. Zijn beste maat is Skinner (zie verderop op deze pagina). Elly speelt met Douglas, maar het leeftijdsverschil betekent over het algemeen dat Elly de baas speelt over hem en zijn vrienden.
Frankenford
De rode auto waar Robert in rijdt, is een Ford Falcon GL uit 1980.
Het is echter een beetje een "Frankenstein's Ford", aldus de bezoekers van de website Internet Movie Car Database (IMCDb.com); er zitten onderdelen op van andere uitvoeringen dan de GL.
Je kon dus niet precies deze auto kopen bij de dealer in 1980.
De rode auto waar Robert in rijdt, is een Ford Falcon GL uit 1980.
Het is echter een beetje een "Frankenstein's Ford", aldus de bezoekers van de website Internet Movie Car Database (IMCDb.com); er zitten onderdelen op van andere uitvoeringen dan de GL.
Je kon dus niet precies deze auto kopen bij de dealer in 1980.
Elly's vader Robert Barton (Frankie J. Holden) werkt als assistent manager bij de lokale vestiging van een grote bank. Hij is zo bezig met zijn baan dat hij niet heel close is met zijn kinderen (mogelijk met uitzondering van zijn oudste, Anthony). Zijn wil is wet, en hij verwacht dat zijn kinderen doen wat hij zegt en zonder tegenspraak. Hij deinst er niet voor terug om te dreigen met fysiek geweld om er voor te zorgen dat ze dat ook doen.
Elly en Robert hebben een speciale "vriendschap"; zo één die alleen vaders en dochters kunnen hebben. Maar er is een steeds groter wordende kloof tussen beiden en de wijze waarop ze de wereld zien. Het lijkt erop dat Robert steeds minder begrijpt van Elly's blik op de wereld en daarmee ook minder begrijpt van haar overtuiging en mening.
"Mum" Clare Barton (Jennifer Jarman-Walker) werd een thuisblijfmoeder toen haar kinderen geboren werden.
Ze is aanvankelijk blij met de situatie, vooral omdat het opvoeden van vier kinderen een dagtaak is. Vooral als één van die kinderen Elly Barton is.
Later in de serie wil ze weer een baan vinden. De brandweer is haar grootste hobby, en hoewel de serie niet uitlegt waarom dat is, is daar een erg goede reden voor.
Clare probeert Elly wat vrouwelijker te maken, door onder andere tegen haar wil haar kamer roze te verven en jurkjes te kopen die Elly niet wil dragen. Stiekem heeft Clare de hoop op een meisje-meisje als dochter al lang opgegeven.
De Davies zijn een gezin die aan de andere kan van Banksiawood woont. Zoonlief Mervyn "Skinner" Davies (Frank Webb) is Douglas zijn beste vriend en, ook al is hij pas zeven, een echte doorspekte handelaar en straatjongen. Hij verdient zijn geld door kinderen uit de buurt te laten betalen voor toegang tot de (gemeente-)speeltuin en ze te laten wedden op de uitkomst van bepaalde gebeurtenissen.
In sommige afleveringen zijn hints te zien dat Skinner thuis wordt mishandeld door zijn vader. Skinner is stiekem verliefd op Elly.19
In sommige afleveringen zijn hints te zien dat Skinner thuis wordt mishandeld door zijn vader. Skinner is stiekem verliefd op Elly.19
I wasn’t partial to beetroot at the start of filming [Beautiful Beetroot]. After a full day of eating beetroot and ‘pretending’ to dislike it, I’ve never been able to eat it since!
Rosemary Smith (2021, in her interview for this site)
I wasn’t partial to beetroot at the start of filming [Beautiful Beetroot]. After a full day of eating beetroot and ‘pretending’ to dislike it, I’ve never been able to eat it since!
Rosemary Smith (2021, in her interview for this site)
Skinner's grotere zus Susan Davies (Natasha Kenneally) staat bekend als "het eenzame meisje" ("The Lonely Girl") op school en in de buurt. Ze is verlegen en heeft schijnbaar geen vrienden. Door de serie heen groeit ze uit tot beste vriendinnen met Elly en Anita en blijkt ze stiekem een relatie te hebben met Banksiawood's meest begeerlijke tienerjongen, Vince Capaletti (Christian Pellone). Niet zo eenzaam als iedereen aannam, dus.
Miss Julia "India" Snoller (Maureen Edwards) en Tom Snoller (Alan Lovett) zijn broer en zus en Britse immigranten.
Hun inmiddels overleden moeder woonde al in het huis waar zij nu wonen. Moeder Snoller was sterk tegen de bouw van de wijk om haar land heen. Dit zorgde er voor dat de Snollers erg op zichzelf zijn en niet omgaan met de mensen in de rest van de wijk.
Dat verandert als Elly met ze bevriend raakt. Tussen Miss India, de bijnaam die andere mensen hebben voor Julia Snoller, en Elly vormt zelfs een hechte vriendschap, ondanks het leeftijdsverschil. De ouders van Elly hebben er zo hun bedenkingen bij en de relatie tussen hen en de Snollers blijft koud.
Ongeschikt schattig
De hond van meneer Jensen, Max, is door de productie uit een asiel gehaald. Het was niet het soort hond dat ze in gedachte hadden voor meneer Jensen, maar ze waren op slag verliefd op het dier.
De hond van meneer Jensen, Max, is door de productie uit een asiel gehaald. Het was niet het soort hond dat ze in gedachte hadden voor meneer Jensen, maar ze waren op slag verliefd op het dier.
Robert Essex (meneer Jensen) en zijn hond Max
[Onbekende fotograaf; uit Olivia's persoonlijke verzameling]
Als Elly een aartsvijand zou hebben, dan is het Meneer Laurie Jensen (Robert Essex). Hij heeft een hekel aan kinderen en is niet erg populair bij de volwassen bewoners in de buurt.
Mr. Jensen heeft vooral een grote hekel aan Elly door haar bespioneer vanuit haar boom. Daarom wil hij de boom het liefst weghebben. Hij denkt dat hij een groot tuinman is, maar weet in werkelijkheid weinig van planten (gezien de wijze waarop hij ze snoeit door de serie heen).
De serie toont ook een zachtere kant van Mr Jensen; hij helpt Elly zelfs in een aflevering of twee. Maar alle vriendelijkheid is weg tegen de tijd dat de laatste aflevering aanbreekt. En toch, in zijn laatste scene in de die laatste aflevering, nadat Elly hem recalcitrant verteld dat ze niet verhuisd en de boom blijft, zien we hem stiekem glimlachen. Dus misschien is hij stiekem niet zo nors? Of heeft Elly in zijn ogen respect afgedwongen gedurende de serie?
Anita McPherson (Rosemary Smith) is Elly's beste vriendin. Ze is verreweg het meest uitgediepte personage in de serie na Elly en Paul.
Slechts weken voordat we Anita voor het eerst zien in de serie, wordt ze "jongensgek" (Elly's woorden, zoals verwoord in het boek). Ze ontwikkeld een crush op Vince Capaletti, de aanvoerder van het locale Australian Footballteam. Ze fantaseert over trouwen met Vince en pakt iedere aangelegenheid aan om het gespreksonderwerp naar Vince te wijzigen als ze met Elly praat (dit is vooral in het boek zo).
Anita's crush op Vince maakt plaats voor een echte verliefdheid in aflevering 3, en Paul Barton is de gelukkige ontvanger van die liefde. Hij weet het alleen nog niet, en Anita heeft de volgende negen afleveringen nodig om de moed op te bouwen om het hem te vertellen. Uiteindelijk dwingen de gebeurtenissen in de laatste afleveringen haar om haar verliefdheid op te biechten aan Paul.
Anita wil een echte dame worden. Dit is extra moeilijk als je een jongensachtige beste vriendin als Elly Barton hebt. Op het moment dat de serie start is ze een zogenaamde "Brownie" (de toenmalige benaming voor een vrouwelijk scoutinglid jonger dan elf). Ergens tussen de afleveringen The Bartons League of Bird Lovers en Beautiful Beetroot wordt ze een Girl Guide (vrouwelijk scoutinglid tussen de 11 en 14 jaar oud) (ze is al een Girl Guide in de flashbacks in die aflevering namelijk).
Actual sisters
Pippa Smith en Rosemary Smith (Yvonne McPherson en Anita McPherson) zijn in het echt ook zusjes
Pippa Smith en Rosemary Smith (Yvonne McPherson en Anita McPherson) zijn in het echt ook zusjes
Behalve lid zijn van de scouting, houdt Anita van naai- en borduurwerk, het dragen van flamboyante jurken, haar haar (laten) stileren en experimenteren met make-up. Kortgezegd is ze op sommige gebieden het tegenovergestelde van Elly.
Als Elly even niet in de buurt is, gaat Anita om met de veel jongere kinderen in de buurt. Haar jongere zusje Yvonne (zie verderop) is daarbij een handige manier om contact te maken. Later in de serie neemt Susan, die ook een Girl Guide is, de plaats in van die jongere kinderen.
Anita heeft last van spontane bloedneuzen, iets dat de verhaallijn stuurt in twee afleveringen.
Hoewel Anita soms wordt rondgebaasd door Elly, en vaak wordt meegezogen in wat Elly nu weer van plan is, kan ze zeker haar mannetje staan als het er op aankomt. Ze treedt vaak op tegen Elly, en komt zelfs in opstand. Maar hoe dan ook en wat er ook gebeurt, Elly en Anita zijn beste vriendinnen, door dik en dun.
Yvonne McPherson (Pippa Smith) is één van Anita's jongere zusjes (de andere is Simone McPherson, te zien in slechts één aflevering en gespeeld door Laura Noonan) en haar partner in crime als Elly niet in de buurt is. Yvonne is bevriend met Douglas en kijkt erg tegen Elly en haar eigen grote zus op.
Vince Capaletti (Christian Pellone) is een klasgenoot en vriend van Paul en aanvoerder van de Banksia Blues, de lokale Australian Footballclub waar ook Paul speelt/ heeft gespeeld. Vince is de meest begeerde tienerjongen uit de buurt en Anita's eerste crush. Totdat ze erachter komt dat Vince en Susan verliefd op elkaar zijn en stiekem een relatie hebben.
Vince woont met zijn ouders en een ogenschijnlijk klein peleton aan broers en inwonende neven tegenover Elly's huis. Er staat altijd wel een half gedemonteerde auto op de oprit waar Capaletti-voeten onderuit steken.
Verder lezen
Gebruik de links hieronder om meer te lezen over de serie. En vergeet de interviews met cast en crew niet; te lezen via de crew pagina, de cast pagina of onder het kopje Interviews in het menu. Er komen meer interviews zodra ik meer mensen heb gevonden.
Deze pagina's gaan alleen over de TV-serie. In het menu bovenaan deze pagina vind je ook links naar pagina's over het boek en de film (en nog veel meer).
Deze pagina's gaan alleen over de TV-serie. In het menu bovenaan deze pagina vind je ook links naar pagina's over het boek en de film (en nog veel meer).
© 2020 - 2022 Erwin Leerentveld.
Alle rechten voorbehouden. Inhoud die niet door mij is gecreëerd is gebruikt met toestemming van de rechthebbende of onder de auteurswetclausules die collectief bekend staan als "citaatrecht". Zie de Juridische disclaimer pagina (link hieronder) voor volledige copyright erkenningen. Deze site is geenszins gerelateerd aan of onderschreven door de Australian Broadcasting Corporation.
Juridische disclaimer — Privacybeleid — Privacyinstellingen — Newsletter